Η αυτοκτονική συμπεριφορά είναι ένα θέμα που απασχολεί όχι μόνο τις επιστήμες, αλλά και τους απλούς ανθρώπους που το συναντούν στη ζωή τους. Η εκδήλωση αυτοκτονίας είναι σπάνια στη σχολική ηλικία, ενώ συνηθίζει να αυξάνεται στην εφηβεία. Τα κορίτσια είναι περισσότερο πιθανόν να χρησιμοποιήσουν παθητικούς μεθόδους αυτοκτονίας, όπως είναι η κατάποση ναρκωτικών ή δηλητηρίου. Αν και τα αγόρια ξεπερνούν τα κορίτσια σε αυτοκτονίες, οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι πολύ πιο συχνές στα κορίτσια. Για την αιτιολόγηση της αυτοκτονίας δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε ένα μόνο παράγοντα, αλλά σε πολλούς παράγοντες. Οι παράγοντες αυτοί είτε είναι ατομικοί (γενετικοί, βιολογικοί, ψυχοπαθολογικοί) είτε περιβαλλοντικοί (οικογένεια και ευρύτερο πολιτισμικό πλαίσιο του ατόμου). Συμβαίνει συχνά τα άτομα τα οποία πάσχουν από κάποιας μορφής ψυχοπαθολογίας να έχουν περισσότερες πιθανότητες (έως και 90%) να αυτοκτονήσουν, με τις διαταραχές συναισθήματος να κυριαρχούν συγκεκριμένα στους εφήβους. Όσον αφορά τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, καθοριστικός φαίνεται να είναι αυτός της οικογένειας. Ως επικίνδυνοι παράγοντες μέσα στην οικογένεια αναφέρονται οι συγκρούσεις γονέων-εφήβων, οι συγκρούσεις γονέων, ο θάνατος κάποιου μέλους, ο χωρισμός, η υιοθεσία, η μονογονεϊκή οικογένεια, προβλήματα υγείας, ιστορικό απόπειρας ή αυτοκτονίας στην οικογένεια, αλλαγές τόπου κατοικίας, χαμηλό κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο οικογένειας. Ακόμη προβλήματα στην σχολική ένταξη και στις σχέσεις τους με τους συνομιλήκους παίζουν ρόλο.
Aν και η ελληνική βιβλιογραφία είναι φτωχή προς αυτό το μείζον θέμα, πηγές εμφανίζουν σημαντικές πληροφορίες. Η συχνότερη παράμετρος αναφέρεται στη σύγκρουση γονέων-εφήβων για θέματα ελέγχου και σχολικής επίδοσης (50%), προβλήματα με ερωτικές και φιλικές σχέσεις (30%), χωρισμός και διαζύγιο γονιών (15%) και τέλος σχολικές δυσκολίες (9%). Υπάρχει ένας επικίνδυνος μύθος ότι "αυτός που μιλάει για αυτοκτονία, δεν σημαίνει ότι θα αυτοκτονήσει κιόλας". Ωστόσο πλήθος εφήβων και ενηλίκων που απείλησαν πως θα αυτοκτονήσουν, στο τέλος το διέπραξαν. Δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς την αυτοκτονία, αλλά υπάρχουν σημάδια που μεταφέρουν το μήνυμα πως κάτι δεν πάει σωστά και ότι το άτομο χρειάζεται βοήθεια.
Βιβλιογραφία: Σημειώσεις σεμιναρίου Ψυχιατρικής της Εφηβείας του Αιγινήτειου Νοσοκομείου Αθηνών
Aν και η ελληνική βιβλιογραφία είναι φτωχή προς αυτό το μείζον θέμα, πηγές εμφανίζουν σημαντικές πληροφορίες. Η συχνότερη παράμετρος αναφέρεται στη σύγκρουση γονέων-εφήβων για θέματα ελέγχου και σχολικής επίδοσης (50%), προβλήματα με ερωτικές και φιλικές σχέσεις (30%), χωρισμός και διαζύγιο γονιών (15%) και τέλος σχολικές δυσκολίες (9%). Υπάρχει ένας επικίνδυνος μύθος ότι "αυτός που μιλάει για αυτοκτονία, δεν σημαίνει ότι θα αυτοκτονήσει κιόλας". Ωστόσο πλήθος εφήβων και ενηλίκων που απείλησαν πως θα αυτοκτονήσουν, στο τέλος το διέπραξαν. Δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς την αυτοκτονία, αλλά υπάρχουν σημάδια που μεταφέρουν το μήνυμα πως κάτι δεν πάει σωστά και ότι το άτομο χρειάζεται βοήθεια.
Βιβλιογραφία: Σημειώσεις σεμιναρίου Ψυχιατρικής της Εφηβείας του Αιγινήτειου Νοσοκομείου Αθηνών
Είναι περίεργο πάντως το πως δεν το αντιλαμβάνεται κανείς αμέσως ή δεν το αναγνωρίζει σαν πρόβλημα σε περίπτωση που δεν είναι κανονική απόπειρα και είναι απλά αυτοκαταστροφικές τάσεις.
ReplyDelete