Βόλος

Βόλος μια πόλη δυόμιση με τρεις ώρες μακριά από την Αθήνα. Μια όμορφη πόλη που συνδυάζει θάλασσα, βουνό και επαρχία μαζί. Η βόλτα στην παραλία του Βόλου θυμίζει πολύ την παραλία Θεσσαλονίκης. Η θέα της θάλασσας με έναν μεγάλο αριθμό σκαφών παρκαρισμένα στο λιμανάκι του Βόλου και μια σειρά από μεγάλες καφετέριες που κατά κάποιο τρόπο περίεργο είναι πάντα γεμάτες. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και αυτό στην παραλία. Θα έλεγα από μέσα μου πως ζήλεψα αυτούς τους φοιτητές που έκαναν μάθημα έχοντας από το παράθυρό τους, θέα τη θάλασσα. Την τιμητική τους έχουν και τα τσιπουράδικα με τους ψαρομεζέδες, παλιό έθιμο της πόλης.

Ανεβαίνοντας το Πήλιο αντικρίζεις αυτήν την πανοραμική θέα. Αξίζει να κάνεις στάση και να χαζέψεις έστω για λίγο. Η θέα μπορεί να χάνεται διασχίζοντας τα χωριά του Πηλίου, η διαδρομή ωστόσο παραμένει εξίσου ωραία. Το πράσινο σε κατακλύζει. Δέντρα, τεράστια δέντρα, ακόμη και κερασιές που με δυσκολία κρατιόσουν να μην κόψεις τους καρπούς. Το νερό να ξεχειλίζει από παντού και περαστικοί να σταματούν και να πίνουν  νερό από τις πηγές που έτρεχαν συνεχώς.

Μακρυνίτσα. Στενά συνδεδεμένη με την παράδοση. Σπίτια με πέτρινες στέγες, μαγαζάκια να πουλάνε τοπικές χυλοπίτες, χαλβάδες, μπαχαρικά και γλυκά του κουταλιού. Τεράστια δέντρα με τις χαρακτηριστικές κουφάλες του που χωράει άνθρωπος μέσα.

Το καλύτερο το αφήνω για το τέλος. Ωραίες παραλίες με γαλάζια νερά. Συγκεκριμένα επισκεφτήκαμε το Χορεφτό, μία από τις πιο δημοφιλείς παραλίες του Πηλίου.

Τα δέντρα δεν δίσταζαν να κατέβουν μέχρι και την αφετηρία της άμμου. Θα ένιωθε κανείς πως αν μπορούσαν θα κατεύθαναν εώς τη θάλασσα.