Μύθοι πέρι σχέσεων

       Σχέσεις, σχέσεις, σχέσεις... Όλη η ζωή μας σχέσεις. Ένα κεφάλαιο που πότε δεν κλείνει και είναι εκεί άλλοτε να σου δίνει γλύκα και άλλοτε να σε προβληματίζει. Όλοι μας αναζητούμε κάποιον, τον ιδανικό λέμε_ το άλλο μας μισό_ με το οποίο θα πραγματοποιήσουμε την τέλεια σχέση, θα γεμίσει τη ζωή μας, κλπ, κλπ.. Νομίζω πως είναι καιρός να καταρίψουμε πλέον τους μύθους περί σχέσεων και να κοιτάξουμε την πραγματικότητα. Πράγματι αυτό που σου χαρίζει μια σχέση(υγιής), δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο. Αλλά είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε πως αν ψαχουμε τον τέλειο σύντροφο και ακόλουθα την τέλεια σχέση απλά είναι άδικος κόπος. Πολλοί χωρίζουν γιατί πιστεύουν πως υπάρχει κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που έχουν, κάτι ιδανικό και το μόνο αποτέλεσμα είναι να βλέπουν επαναλαμβανόμενες καταστάσεις με τη μόνη διαφορά να έχει αλλάξει ο συμπρωταγωνιστής. Μια σχέση δεν δύναται να'ναι μόνο καλή, χωρίς συγκρούσεις. Οι συγκρούσεις ίσα ίσα είναι προσπάθειες για να φτάσεις αυτόν που έχεις πλάϊ σου. Η σκέψη του τέλειου ζευγαριού μόνο κακό μπορεί να κάνει και αν υποφέρεις επειδή τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάστηκες είναι ανώφελο. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει να μένεις σε μια σχέση που έχει τελειώσει. Θυμάμαι ένα παλιό μου φίλο που μου είχε πει κάποτε: "Άσπα, αυτές οι ταινίες 'ρομάντζου' σου έχουν κάνει πολύ κακό, καλύτερα να προσγειωθείς". Δεν θυμάμαι τι του είχα απαντήσει, προφανώς κάτι άσχημο, αν και καταλαβαίνω τώρα πως η σκέψη του είχε πολλές δόσεις αλήθειας. Απ'την άλλη όλοι μιλάνε για αυτό το άλλο μισό που ψάχνουν να βρουν γιατί κανένας δεν τους ικανοποίησε μέχρι τώρα στο διάβα τους. Η ερώτηση που διάβασα και την μεταφέρω  ακριβώς όπως είναι, είναι η εξής: Γιατί να προσπαθήσουμε να βρούμε κάποιον ολόκληρο αντί να συμβιβαστούμε κάποιον μισό; Ψάχνουν λένε κάποιον που θα τους γεμίσει, που θα τους βγάλει απ'τη μιζέρια, θα γεμίσει τα κενά τους, κατί το οποίο δεν μπορεί να γίνει στην πραγματικότητα. Μόνο όταν είσαι ένας άνθρωπος ολοκληρωμένος(και δεν εννοώ επαγγελματικά, αλλά συνολικά) μπορείς να βρεις έναν άλλον άνθρωπο ολοκληρωμένο για να μοιραστείτε αυτά που έχει ο καθένας σας. Αλλιώς καταλήγεις σε σχέσεις εξάρτησης, οπού εξαρτιέσαι από τον άλλον, σχέσεις υπέρμετρης κτητικότητας, που διεκδικείς τον άλλο όλους και απ'όλα, που μόνο αγάπη δεν είναι αυτό. Η αγάπη προυποθέτει την ελευθερία. Χαίρεσαι όταν ο άνθρωπος σου, περνάει όμορφα π.χ με τους φίλους, ενώ εσύ δεν είσαι εκεί μαζί του και δεν τρελαίνεσαι απ'τη ζήλια. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η λίγη ζήλια είναι κακή, αντίθετα μπορεί να λειτουργήσει ως διεγερτικό. Και κλείνουμε λέγοντας πως για όλα τα θέματα δεν υπάρχει μόνο μια σωστή απάντηση. Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Και αν προσπαθήσει κάποιος να σας πείσει γι'αυτό και να σας αλλάξει αυτό που πιστεύετε μην τον αφήσετε. Είναι προτιμώτερο να δεχτεί το δικό σας λευκό και εσείς το δικό του μαύρο και να φτιάξετε ένα όμορφο γκρι που θα ικανοποιεί και τους δυο σας.