Μαγειρική

30/01/2013

Γενέθλια, ίσως μια μικρή αφορμή για απολογισμό



Εικοσι-δύο... Σα ψέμα μου φαίνεται. Μέχρι προχθές με θυμάμαι στο σχολείο και όμως έχουν περάσει  4 χρόνια απ'αυτό. Και έρχονται αυτά τα γενέθλια και τα κάθε γενέθλια για να σου θυμίσουν πως μεγάλωσες. Μεταξύ μας, ποτέ δεν μου άρεσαν τα γενέθλια. Όχι των άλλων, αυτά μ'αρεσουν και μάλιστα πολύ. Τα δικά μου δεν μ'άρεσουν. Δεν ξέρω, τη νιώθω σαν ιδιαίτερη μέρα και αγχώνομαι από την άλλη για το πως θα την περάσω, με ποιους θα την περάσω. Ενώ εγώ το μόνο που θέλω είναι να περάσει όμορφα μεν αυτή η μέρα όπως όλες oi άλλες, διακριτικά δε λόγω γενεθλίων. Δεν ξέρω αν φταίνε τα γενέθλια αλλά πολλές φορές είναι αφορμές για μικρούς απολογισμούς. Αυτά τα κεράκια είναι εκεί για να σου θυμίζουν πως ένας χρόνος ακόμη έφυγε και σε κάνει πολλές φορές να αναρωτιέσαι πώς έφυγε αυτός ο χρόνος και άλλα πολλά χρόνια πριν απ'αυτόν. Κάθομαι στο κρεβάτι. Συλλογίζομαι για αυτά τα χρόνια. Όυτε που το κατάλαβα πως πέρασαν. Χρόνια γεμάτα, χρόνια φοιτητικά, ίσως απ'τα καλύτερα χρόνια. Θυμάμαι τότε που πρωτομπήκα στη σχολή. Τότε ήταν βέβαια λίγο διαφορετικά. Μου φαίνεται πως όλα έχουν αλλάξει από τότε και κυρίως εγώ. Κάνω μια παύση, κοιτάω το σπίτι. Και αυτό πια διαφορετικό. Πάντα μου άρεσαν οι αλλαγές. Τις θεωρούσα σαν ανανέωση. Τις θετικές πάντα, γιατί οι αλλαγές δεν είναι μόνο θετικές. Αλλά πάντα θαύμαζα την αλλαγή. Πάντα με συνέπαιρνε. Γι'αυτό μάλλον και εγώ προσπάθησα να αλλάξω τουλάχιστον προς το καλύτερο. Κάθομαι στο κρεβάτι μου και παίζω με τη ψαλίδα των μαλλιών μου. Είναι από αυτές τις στιγμές που το μυαλό μου μού παίζει παιχνίδια. Κρυφογελάω για τα όσα έχω ζήσει αυτά τα χρόνια, καλά και άσκημα. Ναι γελάω νομίζω ακόμη και με τα άσχημα. Ευτυχώς νομίζω δεν ήταν πολλά. Και έχει πλάκα γιατί ενώ κάποτε με ταλαιπώρησαν, τώρα τα σκέφτομαι και γελάω. Αν και μεταξύ μας ακόμη και τα άσχημα δεν ήταν απόλυτα άσχημα, πάντα είχαν να μου πουν κάτι για μένα. Ακόμη και για το γιατί με ταλαιπωρούσαν, πάντα είχαν να με διδάξουν για πράγματα που με εξοργίζουν, για πράγματα που πρέπει να αποφεύγω, ακόμη και για πράγματα που μ'άρεσαν και δεν ήθελα να παραδεχτώ. Πάντα με έκαναν να με ανακαλύπτω ακόμη πιο πολύ. Καλές και κακές επιλογές μου με δίδαξαν και μου έδειξαν τον τρόπο που εμένα με ευχαριστεί περισσότερο. Σκέφτομαι τη σχολή μου. Νομίζω πως ήταν τύχη που πέρασα σε αυτή τη σχολή και μάλιστα βγήκα τυχερή. Μια σχολή που με μπερδεύει (ψυχολογία), δεν πάυει όμως να με τραβάει. Αλλά πως αλλιώς να μην είναι πολύπλοκη αυτή η επιστήμη που ασχολείται με εμάς, με τους ανθρώπους. Και όσο ο καιρός περνάει συνειδητοποιώ πόσο σημαντικοί είναι οι άνθρωποι που περνάνε από τη ζωή μας. Πόσο σημαντικές είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις και πόσο τις υποτιμάμε(εγώ πλέον όχι). Πόσο πολύ μπορούν να σε επηρρεάσουν, να σου αλλάξουν τη ζωή. Φιλίες, σχέσεις με βάθος και ποιότητα που ότι και αν γίνει νιώθεις πάντα δυνατός. Νόμίζω πως όποιος το έχει πετύχει αυτό για μένα είναι νικητής. Και από την άλλη βλέπεις επιφανειακές σχέσεις, σχέσεις συμφερόντων, σχέσεις βολέματος. Ανθρώπους που δεν μπορούν να σε νιώσουν, ανθρώπους που τους ενδιαφέρει μόνο το δικό τους τομάρι. Ανθρώπους που έχουν ''φίλους'' μόνο για να βγούν και να δειχθούν και συνηδειτοποιείς πως αυτούς τους ανθρώπους τους λυπάσαι. Η αλήθεια είναι πως αν και με νιώθω πολύ διαφορετική υπάρχουν ακόμη εκείνες οι στιγμές για να μου πουν πως κάποιες αδυναμίες μου παραμένουν και σκάνε που και που στην επιφάνεια και με εξοργίζουν. Και μετά έρχεται αυτή η σύγκρουση. Η μεγαλύτερη σύγκρουση, η σύγκρουση με τον εαυτό μου. Και εξοργίζομαι όταν νικιέμαι από τις ίδιες μου τις αδυναμίες και αντίστοιχα νιώθω ότι δεν φοβάμαι τίποτα όταν με ξεπερνάω, όταν δεν με επαναλαμβάνω. Αυτή η σύγκρουση νομίζω πως για όσο ζούμε δεν θα πάψει να υπάρχει. Αλλά και αυτή άλλωστε είναι η γοητεία της ζωής. Καληνύχτα.

7 comments:

  1. χρονια σου πολλά!!! να τα εκατοστήσεις και ό,τι επιθυμείς :)

    ReplyDelete
  2. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  3. Μου αρέσουν όλα τα άρθρα σου άλλα αυτό είναι κατά την γνώμη μου το καλύτερο. Εξαιρετικό!!! μπράβο συνέχισε γράφεις και να μας μεταδίδεις τόσο εύστοχα εικόνες και συναισθήματα. Όντως κάθε εμπειρία είτε καλή είτε κακή είναι ένα πολύτιμο υλικό που μπορεί να μας διδάξει πολλά πράγματα τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους άλλους αν την επεξεργαστούμε Οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι θεμέλιος λίθος της ζωής μας ως κοινωνικά οντά. Για μένα όποιος έχει δημιουργήσει σχέσεις οπού υπάρχει αγάπη, κατανόηση. αλληλοεκτίμηση και αλληλοβοήθεια είναι όπως λες και εσύ νικητής και οι σχέσεις αυτές λειτουργούν σαν ένα τραμπολίνο , εμποδίζουν το άτομο να φτάσει πολύ χαμηλά και του δίνουν νέα ώθηση για να φτάσει και πάλι ψηλά . Είναι προτιμότερο κάποιος να έχει δυο κάλους φίλους από πολλές επιφανειακές και ωφελιμιστικές σχέσεις. H αέναη σύγκρουση ανάμεσα στον ιδεατό και τον πραγματικό εαυτό μας είναι πράγματι μια συναρπαστική ψυχολογική διεργασία. Όμως για να φτάσουμε σε αυτήν πρέπει πρώτα να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και να τον αποδεχτούμε όπως είναι. Αν εθελοτυφλήσει κάποιος στις αδυναμίες και τα λάθη του τότε δεν θα έχει κίνητρο να αλλάξει γιατί θα παραμένει προσκολλημένος σε μία εξιδανικευμένη και πλασματική εικόνα του εαυτού του. Μέσα από την συναναστροφή με τέτοια άτομα καταλαβαίνεις ποσό θλιβερό είναι να μην έχει κάνεις αυτεπίγνωση.

    ReplyDelete
  4. H αλήθεια είναι πως τα λες τόσο ωραια που θα σου πρότεινα και εσύ να αρχίσεις να γράφεις, αν δεν γράφεις ήδη δηλαδή!!!

    ReplyDelete
  5. ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λογία συναδέρφισσα η αλήθεια είναι ότι έχω γράψει κάποια πράγματα άλλα τα έχω δείξει σε ελάχιστους ανθρώπους γιατί με διακατέχει μια τάση τελειομανίας και πιστεύω ότι θέλουν βελτίωση πάντως βρίσκω ελκυστική την ιδέα να γράφεις σε blog γιατί έτσι ,δίνεις ερεθίσματα για εποικοδομητική σκέψη, προβληματισμo και δέχεσαι ανατροφοδoτηση που είτε αρνητική είτε θετική μπορεί να γίνει εφαλτήριο προσωπικής αυτογνωσίας και βελτίωσης

    ReplyDelete
  6. eprepe na katalavo pos eisai sinadelfissa apo ton tropo pou grafeis!! to anekpliroto panta tha uparxei pisteuo, auti i aisthisi teleiomanias pou mas diakatexei (tin exo k ego), alla pisteuo pos einai kati pou dn stamataei (einai mesa mas), opote tha s proteina na to tolmiseiss!!

    ReplyDelete
  7. Βασικά συνάδερφος είμαι έχεις δίκιο αυτή η αίσθηση θα υπάρχει πάντα μέσα μας επομένως πρέπει να προχωράμε και να τολμάμε γιατί μόνο έτσι θα εξελιχθούμε και δεν θα μείνουμε στάσιμοι

    ReplyDelete

λεμονοσχόλιο