Μαγειρική

29/10/2012

''Παιδεία αλά ελληνικά''



 Παρ'οτι υπάρχουν εξαιρετικά σχολεία, εξαιρετικοί δάσκαλοι & δασκάλες, εξαιρετικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα και παιδιά που τελειώνουν το πανεπιστήμιο και συνεχίζουν τα μεταπτυχιακά τους εκτός Ελλάδας και δεν υστερούν σε τίποτα, ωστόσο υπάρχει πρόβλημα παιδείας σε αυτή τη χώρα το οποίο δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιοτικό. Σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες οι πόροι που διατίθενται για την παιδεία από τις ελληνικές οικογένειες είναι υψηλοί. Το ποσοστό των παιδιών που συνεχίζουν στην ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι από τα υψηλότερα. Ωστόσο η εκπαίδευση εστιάζει στη μετάδοση γνώσεων χωρίς να να υπάρχουν καθόλου μαθήματα για αξίες, ανθρώπινες ικανότητες τα οποία αποτελούν τα εφόδια για να κάνουμε μετέπειτα σωστές επιλογές, για να πραγματοποιήσουμε τα ονειρά μας. Δεν θυμάμαι πουθένα κανένα μάθημα που να με βοηθάει σήμερα για την κοινωνική και προσωπική μου ευημέρια. Αξίες όπως: ακεραιότητα, υπευθυνότητα, συνέπεια, δικαιοσύνη, ελευθερία, φρόνηση, ικανότητα μάθησης, διαπροσωπική επικοινωνία, διάλογος, καμία απ' αυτές τους δεν τις θυμάμαι να μου τις διδάσκουν στο σχολείο. Το μόνο που καταλάβαινα αργότερα απ'αυτά που έβλεπα είναι πως όποιος δεν τα 'χει αυτά θεωρείται έξυπνος και αυτός που τα'χει αγαθός(χαζός). Μετά αναρωτιόμαστε γιατί τα πρότυπα μας είναι τόσο χάλια. Αυτό που θυμάμαι κυρίως είναι η αποστήθιση/απομνημόνευση στείρων γνώσεων, να προωθείται ο ατομικισμός, τα καταναλωτικά πρότυπα και ''φυσικά'' το ''lifestyle''. Το Λύκειο αντιπροσώπευε μόνο την μετάβαση στο πανεπιστήμιο. Ουδεμία ένδειξη μόρφωσης ή παιδείας, ο στόχος του ήταν απλός η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Και όταν φτάνεις στο πανεπιστήμιο, ο μοναδικός στόχος: να πάρεις πτυχίο για να βρεις δουλειά! Παραδοσιακοί τρόποι διδασκαλίας, συνήθως διάλεξη είτε στο σχολείο είτε στο πανεπιστήμιο. Βιωματικά μαθήματα, ομαδικές εργασίες και παίγνια σπανίζουν. Όσο για τους καθηγητές, η έλλειψη αξιολογησής τους, έχει οδηγήσει σε στάσιμους καθηγητες που δεν επιμορφώνονται, έχουν επαναπαυτεί στο ανιαρό μαθημά τους και τους κυριεύει το δημοσιοϋπαλληλικό κλίμα. Κάνουμε τα πάντα να βάλουμε τα παιδιά μας στα ιδιωτικά σχολεία_ τα δημόσια έχουν υποβαθμιστεί πλέον_ εκεί όπου τα ιδιωτικά θεωρόντουσαν ιδανικά για τους κακούς μαθητές! Ξαφνικά ιδρύθηκαν ΑΕΙ και ΑΤΕΙ παντού σε όλες τις κωμοπόλεις, για να εξασφαλίσουν κάποιοι τους ψήφους τους, για να υπάρχουν εισοδήματα των περιοχών από τα ενοίκια των φοιτητών, για να ζήσουν οι καφετέριες των περιοχών αυτών, χωρίς στην ουσία τα τμήματα αυτά να έχουν κάποια επιστημονική αναφορά και χωρίς καμία προοπτική για τους αποφοίτους, κάτι σαν εξαπάτηση των παιδιών και των γονέων τους. Θεωρούμε πως με το πτυχίο στα χέρια μας είμαστε εξασφαλισμένεοι και πως είναι το κλειδί για την επαγγελματική μας επιτυχία. Εκτιμούμε περισσότερο έναν δικηγόρο, οικονομολόγο ή έναν πυχιούχο τελοσπάντων απ' ότι έναν επιτυχημένο υδραυλικό, κτηνοτρόφο, τεχνίτη. Θέλουμε όλοι να γίνουμε πανεπιστήμονες, μόνο που το σύστημα δυσκολεύεται να απορροφήσει απεριόριστο βαθμό πτυχιούχων. Τομείς όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, ο τουρισμός, οπού έχουν έν δυνάμει την εξελίξη στη χώρα μας είναι απωθητικοί για εμάς τους νέους!

2 comments:

  1. To προβλημα δυστυχως ξεκιναει μεν απο την εκπαιδευση αλλα φυσικα συνεχιζεται απο την οικογενεια του καθε ατομου και τον χαρακτηρα του καθενος προσωπικα. Γιατι, οι παλιοτερες γενιες, παρόλο που ειχαν λιγοτερη προσβαση στην εκπαιδευση, ωστοσο ειχαν καλυτερη μορφωση? Γιατι καποτε ο κοσμος ασχολουταν με το ειναι του και οχι με το φαινεσθαι, τον ενοιαζε να πλουτισει την ψυχη του κ οχι την ατζεντα και την γκαρνταρομπα του. Οπως ειπες, ακολουθουμε την ακαδημαικη πορεια οχι για να μαθουμε, αλλα για να δειξουμε το κοινωνικο στατους μας, υποβαθμιζοντας ετσι το ρολο του και το επιπεδο του Πανεπιστημιου. Ολο δεν εχουμε χρονο να ανοιξουμε ενα βιβλιο να διαβασουμε αλλα εχουμε για τηλεοραση.Το προβλημα της συγχρονης Ελλαδας ειναι ακριβως αυτο, η "αμορφωσια".

    ReplyDelete
  2. Έτσι είναι δυστυχώς. Η εκπαίδευση παίζει μεγάλο ρόλο, από τους βασικότερους μιας κοινωνίας, ωστόσο η ανατροφή που θα πάρει από την οικογένεια ο καθένας μας είναι καίρια αλλά όλα αυτά αναμεταξύ τους είναι μια αλησίδα που επηρεάζει το ενα κομμάτι της το άλλο!!!

    ReplyDelete

λεμονοσχόλιο