Ανορεξία δεν είναι κάτι απλό

   Η ανορεξία είναι μια διαταραχή, όχι κάτι απλό. Δεν θα πεις στον άλλο να φάει και ξαφνικά θα γίνει θαύμα και θα σε ακούσει και θα φάει. Τα ανορεξικά άτομα δεν έχουν εναισθησία. Το άτομο αρχίζει δίαιτα συνήθως μετά από ένα στρεσογόνο γεγονός. Συνεχίζει τη δίαιτα και αδυνατίζει αρκετά. Παρ'όλο που έχει αδυνατήσει αρκετά συνεχίζει να θέλει να αδυνατήσει. To ανορεξικό άτομο πεινάει συνεχώς, πράγμα που το όνομα της διαταραχής(αν-ορεξία) είναι παραπλανητικό. Διαβάζει τα πάντα για τη διατροφή, μετρά συνεχώς θερμίδες, βλέπει ακόμη και όνειρα με τροφές. Συνήθως τα άτομα αυτά είναι τελειομανή και έχουν δυσκολία στο να εκφράσουν τα συναισθήματά τους αυθόρμητα.
Τα συμπτώματα της διαταραχής είναι τα εξής: 1)άρνηση του ατόμου να διατηρήσει το βάρος του πάνω από το ελάχιστο δυσιολογικό επίπεδο σύμφωνα με την ηλικία και το ύψος του, 2) φόβος του ατόμου μήπως και παχύνει, μήπως χαλαρώσει και αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο και παχύνει, 3) εμφανίζει διαταραχή στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη διάπλαση ή το μέγεθος του σώματος του, δηλαδή νιώθει πως η προσωπική του αξία εξαρτάται αποκλειστικά από το χάσιμο βάρος και οποιαδήποτε ένδειξη μη απώλειας βάρους σημαίνει για το άτομο μη αποδεκτή αποτυχία, 4) τέλος απουσία τουλάχιστον τριών εμμηνορυσιακών κύκλων. Εκτός από αυτά, το ανορεξικό άτομο παρουσιάζει υπερτροφία των σιελογόνων αδένων, ξηρότητα του δέρματος, δυσκοιλιότητα, λήθαργο, υποθερμία, διάβρωση του σμάλτου των δοντιών  ακόμη και νεφρική ανεπάρκεια, οστεοπόρωση, κ.α. Τα αίτια για αυτήν την διαταραχή είναι πολλά και όλα αγγίζουν διαφορετικές πλευρές. Η ανορεξία επικρατεί στις δυτικές κοινωνίες και δεν είναι τυχαίο διότι το αδύνατο γυναικείο σώμα είναι το πρότυπο της εποχής μας. Δυο δεκαετίες πριν που το πρότυπο ήταν οι πιο ''ζουμερές'' γυναίκες, τα ποσοστά της διαταραχής ήταν σημαντικά χαμηλότερα. Ιδιαίτερη σημασία έχει πως το αδύνατο πρότυπο παρουσιάστηκε όταν η γυναίκα είχε πάρει δύναμη στα χέρια της και είχε αποκτήσει 'φαινομενικά' ισότητα με τους άνδρες. Σε χώρες οπού ακόμη οι γυναίκες βρίσκονται υπό των ανδρών τα ποσοστά της διαταραχής είναι πολύ χαμηλότερα. Οι άνδρες την εμφανίζουν λιγότερο συχνά μιας και τα κριτήρια καλού σώματος διαφέρουν για τα δύο φύλα. Ένας ωραίος άνδρας αρκεί να έχει ένα καλοσχηματισμένο μυώδες σώμα ενώ η γυναίκα πρέπει να έχει ένα αρκετά αδύνατο σώμα. Η οικογένεια παίζει μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση της διαταραχής. Συνήθως μια οικογένεια που είναι συγχωνευμένη, δηλαδή τα μέλη της δεν έχουν αυτονομία και το κάθε μέλος αναμειγνύεται στη ζωή του άλλου έχει πολλές πιθανότητες το ένα μέλος της να παρουσιάσει αυτή τη διαταραχή. Ιδιαίτερος λόγος γίνεται για την ελλειματική αντιμετώπιση των γονέων προς τα παιδιά τους. Μιλάμε για γονείς που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις επιθυμίες και ανάγκες των παιδιών και όταν π.χ το παιδάκι τους πεινούσε το κοίμιζαν ή όταν ήθελε να κοιμηθεί το τάιζαν. Για το παιδί αυτό οι γονείς του καθορίζουν τις ανάγκες του και τις επιθυμίες του χωρίς να μπορεί να αναπτύξει την αυτονομία του. Το άτομο αυτό με τον έλεγχο της τροφής του νιώθει πως ελέγχει κάτι πάνω του, το μόνο πράγμα που αισθάνεται ότι μπορεί να κάνει. Η καλύτερη πρόγνωση σχετίζεται με λιγότερη απώλεια βάρους και άμεση προσέλευση σε ειδικό. Κάποτε οι άνθρωποι πέθαιναν από ασιτία επειδή δεν είχαν πραγματικά να φάνε και εμείς τώρα να πεθαίνουμε από ασιτία ενώ έχουμε τα πάντα; Είναι κρίμα...