Μαγειρική

20/08/2012

΄΄Χωρισμός στη βροχή΄΄



Παρασκευή βράδυ. Ο καιρός είναι χάλια. Δεν σου κάνει αίσθηση να βγεις. Οι δρόμοι, τα μαγαζιά είναι άδεια. Είναι όλοι κλεισμένοι στα καβούκια τους. Εκείνη όμως πρέπει να βγει για να συναντήσει εκείνον. Πάνε τρεις μήνες τώρα που δε μιλάνε, πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο στο δρόμο, αλλά τα κεφάλια στρέφονται σε αντίθετες κατευθύνσεις. Εκείνος τη χώρισε ένα βράδυ. Το λόγο βέβαια ούτε εκείνος τον ξέρει. Ίσως να φταίει που είναι μικρός. Ίσως να φταίει που πήραν τα μυαλά του αέρα. Και τώρα θέλει να της μιλήσει. Είναι πολύ στοργικός μαζί  της. Την κοιτάζει στα μάτια και οι λεπτές κινήσεις των χεριών του κρύβουν ενδιαφέρον που δεν έχει σβήσει. Εκείνη περίμενε πολύ αυτή τη μέρα, τη χώρισε τη στιγμή που τον ήθελε πιο πολύ. Έκλαψε όσο χρειαζόταν και τώρα καιγόταν μέσα της αλλά παράλληλα ήταν τρελά οργισμένη μαζί του. Ήταν κάτι σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών αλλά μάλλον αφορμή για να έρθουν πάλι κοντά, μιας και ποιος ο λόγος να προσπαθήσεις να ξεκαθαρίσεις όταν έχει τελειώσει; Λόγια που ακούστηκαν από τρίτους, φίλους, φίλες που είχαν μεταφέρει άσχημα λόγια που είχε πει εκείνος για εκείνη. Εκείνος δεν παραδεχόταν τίποτα και επέμενε πως οι άλλοι τα έβγαλαν από το μυαλό τους. Το φταίξιμο αποδόθηκε τελικά σε έναν τρίτο που τα είχε βγάλει όλα από το μυαλό του. Μάλλον έτσι τους βόλευε, όχι μόνον αυτόν αλλά και εκείνη. Είναι δύσκολο να πιστέψεις πως ο άνθρωπος που ήθελες, είχε πει αυτά για σένα. Η άγνοια ώρες ώρες είναι πιο όμορφη, βολεύει περισσότερο. Φτάσανε στο σπίτι μάλιστα της μιας κοπέλας που τα είχε μεταφέρει αυτά. Έτρεχαν με το μηχανάκι και η αλήθεια είναι πως δεν τον ξαναείχε δει τόσο τρελό. Είχε αρχίσει να βρέχει ακόμη πιο πολύ και το σπίτι της κοπέλας βρισκόταν σε απομονωμένη περιοχή. Οι δρόμοι χάλια, οι χωματόδρομοι γεμισμένοι με νερά. Του ζήτησε να μη το τραβήξουν, πως δεν ήθελε να ανακατέψει την άλλη κοπέλα για δικά τους λάθη, αλλά εκείνος επέμενε. Εκείνη ξανααρνήθηκε μέχρι που την κατέβασε από το μηχανάκι και της είπε:'' Εντάξει, όπως θέλεις αλλά θα μείνεις εδώ, στη μέση του πουθενά''. Εκείνη τρελή ίσως πιο τρελή από εκείνον, αντί να τον χιλιοπαρακαλέσει να μη την αφήσει εκεί, έτρεξε με τις γοβούλες της στις λάσπες, βρίζοντάς τον. Εκείνος όχι μόνο δεν έφυγε αλλά άφησε το μηχανάκι, την έπιασε, τη σήκωσε όρθια και τη πήρε μαζί του. Πήγανε στο κοντινό μπαράκι για ένα τελευταίο ποτό. Τον έσφιγγε τόσο δυνατά όσο εκείνος οδηγούσε δήθεν πως κρατιόταν πάνω του για ασφάλεια. Κάθισαν ο ένας δίπλα στον άλλο και όλα ήταν όπως τότε. Και η αλήθεια είναι πως το ένιωθε, για εκείνη τίποτα δεν είχε τελειώσει αλλά και αυτή η οργή της δεν την άφηνε με τίποτα να αφεθεί. Εκείνος πιο μαλακός απέναντι της αλλά κάτι τον κρατούσε, δίσταζε. Τη γύρισε σπίτι της και η βροχή είχε δυναμώσει ακόμη περισσότερο. Του είπε: ''Καληνύχτα'' και εκείνος: ''Αν με ξαναδείς μη μου μιλήσεις, καληνύχτα''. Αφού του γύρισε την πλάτη της, βούρκωσε και μπήκε τρέχοντας μέσα. Έγιναν ξανά προσπάθειες να τα ξαναβρούν αλλά όταν ήταν αποφασισμένος ο ένας δεν ήταν σίγουρος ο άλλος. Ίσως έφταιγε ο κακός συγχρονισμός!

No comments:

Post a Comment

λεμονοσχόλιο