Όταν σου έρχεται μπούμερανγκ

      Ακούστε την ιστορία δύο πρωτοετών κοριτσιών σε μια μεγάλη πόλη. Είχαν βγει να κάνουν τα ψώνια τους στη γνωστή Ερμού της Αθήνας. Έμπαιναν στο ένα μαγαζί μετά το άλλο, δοκίμαζαν ρουχαλάκια, βραχιολάκια και χασκογελούσαν. Καθώς κατέβαιναν την Ερμού τους πλησίασε ένας νεαρός τύπος. Δεν θα τον έκανες πάνω από τριάντα. Ήταν εμφανίσημος με ωραία ρουχαλάκια, σχετικά προσεγμένος. Τα κορίτσια δεν αντέδρασαν αρνητικά γιατί σκεφτηκαν πως θα ήθελε να ρωτήσει καμιά πληροφορία για εκείνη την περιοχή. Ο τύπος βέβαια μόνο για καμιά πληροφορία δεν ρώτησε, αλλά ίσα ίσα ήθελε να δώσει πληροφορίες για τα αρώματα που είχε φυλαγμένα στη μαύρη του τσάντα.Είπε στα κορίτσια: είναι από δυάλυση μαγαζιού και είναι αυθεντικά, μυρίστε τα, αν θέλετε. Η μία από τις κοπέλες του είπε: ''Λυπάμαι αλλά ατύχησες. Μόλις χθες αγόρασα άρωμα''. Εκείνος αμέσως της είπε: ''Βρε και 10 αρώματα να αγόρασες χθες, αυτά μπορείς να τα πάρεις μόλις 10 ευρώ το ένα. Είναι ευκαιρία. Άσε που αν τα πάρετε θα με βοηθήσετε πάρα πολύ γιατί είμαι από Ρόδο και αύριο πρέπει να φύγω και έχω ξεμείνει από λεφτά εδώ στην Αθήνα. Αν τα πάρετε, που εσείς θα κερδίσετε, θα έχω λεφτά και εγώ για το εισιτήριο μου''. Τα κορίτσια είδαν και αποείδαν, κοιτάχτηκαν η μία με την άλλη στα μάτια και είπαν: ''εντάξει ας πάρουμε δύο''. Αφού διάλεξαν τι αρώματα θα έπαιρναν η μια κοπέλα έβγαλε ένα χαρτονόμισμα των πενήντα ευρώ να πληρώσει. Ο νεαρός της έκανε μούτρα γιατί δεν θα είχε να της δώσει ρέστα. Το κορίτσι τότε πήγε να τα χαλάσει στο διπλανό περίπτερο. Ο περιπτεράς όμως δεν είχε να της χαλάσει. Έτσι ο τύπος είπε: ''κορίτσια περιμένετε, θα πάω εγώ να χαλάσω σε ένα μαγαζί στη γωνία''. Καθώς ο τύπος απομακρυνόταν για να πάει να χαλάσει χρήματα, το ένα κορίτσι κάτι έπαθε και λέει στη φίλη της: ''Ε όχι, δεν θέλω να αγοράσω τα αρώματα του''. Και άρχισε να τρέχει πολύ γρήγορα προς τα πάνω για να χαθεί από τον ενοχλητικό τύπο. Η φίλη της μη ξέροντας τι να κάνει άρχισε να τρέχει και αυτή μέχρι που απομακρύνθηκαν πολύ. Ξαναμπήκαν σε ένα άλλο μαγαζί για να συνεχίσουν ανέμελα τα ψώνια τους. Αφού μπήκαν στο ασανσέρ για να ανέβουν στο δεύτερο όροφο του καταστήματος, η κοπέλα που έτρεξε πρώτη της λέει: ''Τι ωραία που ξεφύγαμε, δεν ήθελα να δώσω χρήματα για αυτά τα χαζοαρώματα, άσε που ένιωθα πως πιεζόμουν''. Η άλλη φίλη της βέβαια ήταν προβληματισμένη και της είπε πως δεν ένιωθε καλά να συνεχίσουν τα ψώνια τους. Η πρώτη παραξενεύτηκε και τη ρώτησε: γιατί, αφού ούτως ή άλλως δεν κάναμε και τίποτα κακό, απλά δεν θέλαμε να τα αγοράσουμε, δεν κλέψαμε κιόλας''. Η φίλη της τότε σηκώνει το μπουφάν της και κάτω απ' αυτό υπήρχαν τα αρώματα σε μια τσάντα. Η πρώτη κοπέλα συνειδητοποιεί τι συμβαίνει και αρχίζει να τρέχει με στο μαγαζί. Σκάνε τότε επιτόπου στα γέλια ανήσυχες και φωνάζουν η μία στην άλλη : ''Συνειδητοποιείς τι κάναμε, κλέψαμε''. Ξεκίνησαν να τρέχουν, να εξαφανιστούν από την Ερμού, μην τυχόν και τον ξανασυναντήσουν. Κόντευαν να φτάσουν στην Ακρόπολη και σταμάτησαν σε κάτι σοκάκια να πάρουν ανάσα. Δυσκολευόντουσαν να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί και τις είχε πιάσει σπαστικό γέλιο. Τελίκα τα αρώματα τα πήραν σπίτι τους, χρησιμοποιήθηκαν βέβαια σαν αρώματα χώρου για το σπίτι παρά για τις ίδιες, μιας και ήταν τόσο καλά όσο είχε πει ο ιδιοκτήτης τους για να τα πουλήσει. Γελάνε ακόμα με την περιπέτεια τους και το συγκεκριμένο τύπο τον έχουν συναντήσει αρκετές φορές στην Ερμού -δεν τις θυμάται βέβαια- μιας και δεν ήταν από την Ρόδο αλλά από εκεί και το είχε κάνει επάγγελμα. Τα δυο κορίτσια την έφεραν χωρίς καν το επιδιώξουν στον πονηρό πλανώδιο ''πωλητή''.